(Geschreven door Angelique)
CVEG bestaat 5 jaar! Dat hebben we gevierd op 19 september 2020 tijdens onze feestelijke ledendag.
In de middag verzamelen we bij Babylon. Ik zie vele – inmiddels vertrouwde – gezichten, en ben blij dat het mogelijk is om met inachtneming van de coronamaatregen bij elkaar te komen.
We beginnen in kleine groepjes met een korte speurtocht, met als doel om gezamenlijk bij een prachtige open plek in het bos uit te komen. Of het nou aan de moeilijkheidsgraad van de speurtocht, of aan onze navigatieskills ligt: ons groepje loopt verkeerd. Als één van de laatsten komen we uiteindelijk bij de plek aan, waar iedereen al in een mooie cirkel op ons zit te wachten.
Er wordt een glaasje bubbels voor ons ingeschonken waarna Koen en Marian beginnen met hun speech. Want 5 jaar CVEG, dat is een hele mijlpaal. Van een klein groepje initiatiefnemers in 2015, naar een groep van meer dan 100 leden (inclusief kinderen) op dit moment! Het is een rollercoaster geweest, met flinke meevallers en ook pittige tegenslagen. Maar het enthousiasme, de steun van elkaar en de onverzadigbare ‘drive’ om te werken aan een betere wereld zorgde ervoor dat ze onverminderd doorgingen. En zie nu eens wat het heeft opgeleverd; deze mooie groep mensen bij elkaar, allen met een gedeelde droom: het herstellen van de aarde, op een duurzame manier met onze omgeving om gaan, en in verbinding leven met onszelf, de natuur én elkaar. Het eerste ecodorp van CVEG – Zuiderveld in Nijmegen – staat écht in de steigers, de eerste leden gaan er écht vanaf december al wonen, en er liggen al volop plannen voor volgende projecten.
Er wordt geproost en gelachten terwijl de kinderen met stokken sjouwen en in bomen klimmen. Dan starten we met een ritueel die zich richt op positiviteit, dankbaarheid en onze wensen. Terwijl de zon in mijn gezicht schijnt denk ik terug aan een paar jaar geleden, toen ik mij ongelukkig voelde in een maatschappij gericht op kapitalisme en individualisme, zoekende hoe ik in kon passen. Ik zag hoe mensen zich verheven voelden boven de natuur. Hoe uit het oog werd verloren dat wij mensen juist samen horen te werken in plaats van elkaar te ondermijnen. Het begon te wringen; de rat race, de identificatie met het ego, mijzelf moeten aanpassen en de loskoppeling van wie ik werkelijk ben. Met als gevolg: eenzaamheid, vervreemding, depressie, en een beschadigde planeet.
Mijn meisje zit op mijn schoot. Ze geeft talloze knuffels en kusjes op mijn gesloten ogen. Als mijn zoon zijn spel even onderbreekt en bij me komt, vraag ik hem naar zijn wens. “Dat we allemaal gelukkig zijn”, zegt hij.
Ik denk terug aan mijn eerste CVEG bijeenkomst. Ik voelde mij onzeker, ik durfde niets te zeggen. Maar al gauw merkte ik dat ik niet veroordeeld werd, en vooral: dat mensen vertrouwen in me hadden. Meer dan ik in mezelf had. En door dat vertrouwen groeide ik. Ik hervond de krachten en positieve eigenschappen in mezelf. Als je mij een jaar geleden zou vertellen dat ik coördinator van een subkring zou zijn, vergaderingen voor zou zitten en mee zou schrijven aan beleidsstukken, had ik je voor gek verklaard. Ik besef me ook steeds meer dat deze manier van leven bij me past: met elkaar, plezier makend, voor elkaar zorgend. En dat is wat CVEG ook voor mij betekent: jezelf (her)vinden. Elkaar leren kennen in al onze verscheidenheid. Om leren gaan met onderlinge verschillen, en elkaar aanvullen met ieder onze eigen krachten en talenten. Om vervolgens als individu, als gemeenschap én als deeltjes van een groter geheel uiteindelijk dat hele geheel te herstellen en tot bloei te laten komen.
Daar ben ik dankbaar voor.
Terwijl ik in gedachten mijn toekomstwensen visualiseer loop ik samen met mijn dochter naar voren om de rozenblaadjes bij de blaadjes van de anderen te voegen. Deze zouden later ritueel verbrand worden, opdat al onze wensen en positieve energie vrijkomen in het universum.
Dan is het tijd om te vieren. We zingen voor het eerst een heus CVEG lied dat door een groepje leden is bedacht. En dan lopen we rustig terug naar Babylon.
Buiten bij het terras gaat het open podium van start, waar wordt gezongen en stukjes worden voorgedragen. Anderen kletsen binnen met elkaar, of zoeken even wat rust op. De kinderen eten van hun eigen ‘pannenkoekenbuffet’, en daarna volgt een heerlijk Syrisch buffet voor de volwassenen.
In de avond staat er een muzikaal programma voor ons klaar. Het blijkt dat we vele muzikanten in ons midden hebben! Er wordt afgewisseld tussen vioolmuziek onder begeleiding van piano, een origineel Balkan trio, en een prachtig harpoptreden.
Ondertussen speelt mijn zoon onverstoorbaar door in de naastgelegen ruimte en klimt mijn dochter bij verschillende mensen op schoot om een praatje te maken of samen gek te doen. En dat is voor mij nogmaals de bevestiging: dit werkt voor mij en voor mijn kinderen. De gedachte dat deze manier van samen leven en wonen voor mijn kinderen straks vanzelfsprekend zal zijn, geeft me een enorm goed gevoel.
Bedankt CVEG voor deze dag. Wij kijken er met veel plezier op terug, en kijken uit naar de volgende 5 jaar!
hoi Angelique, wat een mooi inspirerend en persoonlijk verslag van onze CVEG-feestdag!
Dankjewel, Ton! 🙂