Ingezonden brief door een van onze leden, Jet
Lieve allemaal,
Ik begin dit stukje met een gedicht. Het heeft geen titel en komt uit de bundel Liefde in tijden van brand van Mark Boog:
Zoals zee en lucht
op grijze dagen
één zijn, zo alom
het grandioze blanco
dat aan ons ontspringt.
Ons uitspansel
een verrommeld laken,
wit als licht. En we
drijven op volle,
lege uren, alle kleuren.
Eén van de verwarrende dingen van deze tijd vind ik dat alle dagen, hoe vol ze ook zijn met werk en gesprek, op elkaar lijken. Ik weet het verschil tussen gisteren en eergisteren niet meer goed in gebeurtenissen te scheiden. Toen was ik daar-en-daar en deed ik dat-en-dat met die-en-die- het geldt in deze tijd niet. Het lijkt alsof alle hoogte- en dieptepunten worden gemiddeld tot een grijze hemel, waarin je niet kunt zien waar de lucht ophoudt en de zee begint. Het is natuurlijk niet eerlijk om zo te denken. Wat Mark Boog als grijs beschrijft is eigenlijk veelkleurig; terwijl wij in onze huizen op onze banken en stoelen zitten is er natuurlijk juist een heleboel in beweging.
Waar ik van onder de indruk ben is hoe we onze cultuur nieuwe vormen geven. Met cultuur bedoel ik hoe we met elkaar omgingen, hoe interacties met vrienden, familie, kennissen, vreemden een vorm hadden. Waar we ons hele leven mensen op de ene manier hebben gegroet, groeten we elkaar nu op een andere manier. Waar we onze liefde voor onze naasten eerst op die ene eigen manier lieten blijken, hebben we daar nu andere vormen voor gevonden. Verbinding voelen met elkaar heeft nieuwe betekenissen gekregen en overal vinden we nieuwe creatieve en bijzondere vormen om er voor elkaar te zijn. Van een knuffelbeer voor het raam om de kleintjes blij te maken, tot een voedselpakket van de voedselbank rondbrengen en wat voor mooie initiatieven wel niet. Wat ik om me heen zie is dat we, de mensen, echt wel heel goed voor elkaar willen zijn en voor elkaar willen zorgen.
Dit doet me denken aan een deel uit het boek van Rutger Bregman – “De meeste mensen deugen”, wat ik jullie niet wil onthouden. In het boek pleit hij voor een positiever mensbeeld dat er vanuit gaat dat mensen in de kern gewoon “goed” zijn. Hij heeft een waargebeurd verhaal gevonden van een aantal kinderen die aanspoelden op een onbewoond eiland en hier op een mooie manier een vorm van samenleven aan gaven.
Link naar het luisterfragment: https://is.gd/hA4rJC
Ik wens jullie een heel mooie (kleurig-grijze) dag.
Jet