Update Project Zuiderveld

Een update van de afgelopen 3 maanden (januari-februari-maart 2022), geschreven door Ton


De Gerlinde
In drie maanden kan er veel gebeuren, ook al lijkt het er vaak op dat we handen tekort komen! De gemeenschappelijke ruimte heeft de naam “Gerlinde” gekregen. De verschillende ruimtes in de Gerlinde hebben ook eigen namen gekregen: Eldin de zolder, Amarant is de mulitfunctionele ruimte op de eerste verdieping, het Midden een vergaderkamer op de eerste verdieping, de Moerbei het kleine kamertje. De grote ruimte beneden met keuken en zithoek en eettafels resp. vergader/werktafels heet de woonkamer van de Gerlinde.

Waar de gemeenschappelijk ruimte beneden eerst nog voor de helft een werkschuur leek vol met gereedschap en bouwmateriaal, daar is nu volop ruimte voor gezellig zitten, koken en eten. Het gereedschap is heel recent opgeruimd, de muren in de ruimte zijn grotendeels voorzien van mooie kleuren, rolgordijntjes van rotan hangen in de keukenramen. Een enorme vooruitgang. Het is zo ook makkelijker om op te ruimen en schoon te maken en leefbaar en gezellig te houden.

De tuin
De tuin, aan het begin van dit jaar een omgeploegd en geëgd kleiveld, met een klein moestuintje en wat vaste planten hier en daar en een paar bomen, begint nu aan een grote lentemars: er is gezaaid, er is geplant, de omtrek van de kralen is door de gemeente voorzien van diverse struiken die een lage heg zullen vormen en die al beginnen uit te lopen. Op de kruidenkraal is een kruiden-spiraal opgebouwd van oude bakstenen, gemetseld met overgebleven leem. Vlak voor het middenblok is ook een verhoogd kruidentuintje aangelegd. Op de moestuinkraal zijn al een aantal lange en enigszins hellende moestuinbedden aangelegd.

De rommel
De bouwmaterialen en spullen aan de Noordkant van het middenblok zijn flink opgeruimd. Omdat de schuur nog niet af is, kunnen we nog niet al onze fietsen netjes stallen.

De organisatie
En ondertussen wordt gewikt en gewogen en geworsteld over allerlei aspecten van organisatie. Wat moet wel georganiseerd en geregeld, wat niet, wat moeten we sturen en regelen en wat kunnen we vertrouwen dat vanzelf goed gaat. Hoe kunnen we het vele vergaderen zo beperken dat het nuttig blijft maar niet teveel wordt. Is de “sociocratische kringstructuur” werkbaar voor alle aspecten van organisatie of toch niet?

Gemeenschap
Het eerste kwartaal hebben we twee maal een dorpsberaad gehad, waarvan het tweede eind maart buiten in de zon. In een cirkel bij elkaar wordt ineens heel voelbaar dat je samen een gemeenschap bent. We hebben enkele ALV’s gehad waarin we gezamenlijk tot besluiten zijn gekomen. Er zijn inmiddels enkele woningen vrijgekomen en weer opnieuw aan mensen toegewezen.
Er ontstaan allerlei spontane initiatieven; een ouder organiseert een knutselmiddag voor de kinderen, een andere ecodorper bakt pannenkoeken voor de kinderen en gaat op een andere dag koekjes bakken samen met de kinderen. Een meisje van 13 ruimt de kinderspeelhoek voor de kleintjes in de Gerlinde op. Wisselende groepjes zorgen wekelijks voor de schoonmaak van de gemeenschappelijke ruimte. Elke week zorgt een ander huishouden ervoor dat het afval tijdig aan de straat staat en dat de groenbakken schoongemaakt worden. Er is een wandelgroepje op vrijdagochtend. Elke eerste zondag van de maand vieren we wat er afgelopen maand bereikt is. Er zijn klus- en werk-in-de-tuin zaterdagen geweest waar ook leden van CVEG en buitenstaanders op af komen, en waar werk en gezelligheid gecombineerd worden. De trampoline, kapot na wateroverlast is in no time vervangen door een “nieuwe”. Op allerlei manieren wordt er naar elkaar omgekeken.

De gezamenlijke woondroom

Journalist Bas Mesters bezocht onlangs Ecodorp Zuiderveld en sprak met enkele bewoners. Afgelopen week kwam fotograaf Merlin Daleman een bewogen zondagochtend in het ecodorp vastleggen. Het resultaat stond vorige week in De Groene Amsterdammer en lees je hier: https://www.groene.nl/artikel/de-gezamenlijke-woondroom

Ze kenden elkaar niet, maar één ding bindt ze. Of het nu gaat om de alleenstaande moeders Angelique Vrolijk en Lieneke Bück uit Nijmegen, de gepensioneerde ict’er Ton Perry uit Meppel, de milieukundige Koen de Kruif uit Dordrecht, de jonge debatorganisator Max de Ploeg uit Amsterdam, of de Rotterdamse stadsgeograaf Arie Lengkeek: ze willen allemaal voor vierhonderd of zevenhonderd of hoogstens duizend euro duurzaam en meer in gezamenlijkheid wonen. Ze willen die droom zelf realiseren, of deden het al: in wooncoöperaties. Al moeten ze allerlei belemmeringen overwinnen om hun idealen te realiseren.” Lees hier verder.

Een terugblik

Persoonlijk verslag van Angelique

December 2021 – Precies een jaar geleden kreeg ik de sleutel van mijn woning in ecodorp Zuiderveld. Lang naar toegeleefd, me ingezet, gedroomd. Het begin was niet makkelijk. Want als je in een gemeenschap gaat wonen focus je je niet enkel op je eigen huis en verhuizing, maar help je ook elkaar. Gezamenlijk zorgden we ervoor dat alle woningen geleemd werden, dat er 46 tweedehands keukens werden gevonden en geplaatst, dat mensen die het nodig hadden hulp kregen bij de verhuizing en andere klussen, dat de klussers elke dag voorzien werden van een lekkere lunch, dat er op kinderen gepast werd zodat ouders konden klussen… Voor ieder wat wils, maar loeizwaar.

Die winter was voor mij een opeenstapeling van nieuwe ‘eerste keren’. Eerste keer voorstrijken. Eerste keer stopcontacten onder het leem uitgraven. Eerste keer leemzakken in sneeuw begraven. Eerste keer bestraten. Waar ik altijd dacht dat ik twee linkerhanden had en me beter op administratieve en digitale taken kon richten, merkte ik dat ik meer kan dan ik dacht.
En natuurlijk: voor het eerst in een gemeenschap wonen. Het is inderdaad een meer intensieve manier van samen leven. Door het contact met anderen kom ik mijzelf sneller tegen: mijn valkuilen en triggers, maar ook mijn kwaliteiten en potentie. Zo leer ik behalve anderen, ook mijzelf steeds beter kennen.

Toen ik eenmaal verhuisd was, moest ik echt wel even bijkomen. En ik was niet de enige. We leken door een soort gezamenlijke ‘klus-burnout’ te gaan. En een groep vormen met zoveel mensen met uiteenlopende opvattingen bood ook uitdagingen. Toch bleven we leuke activiteiten met elkaar doen en gingen we verder met de trainingen in gemeenschapsvorming. Er werden verschillende kringen (werkgroepen) opgericht en ik besloot mijn steentje bij te dragen bij de verbindingskring en communicatiekring. Vriendschappen ontstonden, eetclubjes, vieringen, en zelf begon ik met veel plezier met het geven van geleide meditaties & mantrazingen.

Mijn kinderen wenden snel. Met het grootste gemak stappen ze verschillenden huizen binnen om met hun vriendjes te spelen. Ze zijn niet weg te slaan uit de grote tuin en ze komen regelmatig ‘helpen’ bij het aangeven van hout voor de schuur, het doen van een afwasje in het gemeenschapshuis of het planten van bloembollen. Ik zie ze opbloeien.

De rust is wedergekeerd in ons ecodorp, al zijn we nog volop in ontwikkeling. Ik geniet van het wonen in een gemeenschap. Ik zou niet anders meer willen!
Klaar zijn we nog niet. We zijn nog volop bezig met de afbouw van onze grote gemeenschappelijke schuur en het inrichten van ons gemeenschapshuis. Ook onze luxe gemeenschappelijke badkamer is nog in de maak en de tuin is een doorlopend project. En ook het proces van gemeenschapsvorming loopt altijd door. Toch zitten we er heel wat meer ontspannen bij dan een jaar geleden. Ik ben benieuwd wat het komende jaar ons gaat brengen.