Tag: gemeenschapsvorming

Geschreven door Laura

In het Pinksterweekend vond bij CVEG een heuse primeur plaats: maar liefst twee online CLIPS-trainingen! Trainers Paul en Monique bleken niet voor één Corona-gat te vangen en organiseerden in samenwerking met enkele inmiddels doorgewinterde ZOOM-experts van de vereniging de training gewoon online.

Ik ben nu een ongeveer een maand aspirant-lid en voor mij en een aantal anderen zijn de CVEG-leden bewegende en pratende portretjes, soms wel 25 in een scherm. Een wat bijzondere gewaarwording, maar ik zie vooral een veerkrachtige en inventieve vereniging die vrijwel direct op zoek is gegaan naar mogelijkheden. Interessant hoe groepsdynamiek zich digitaal ontvouwt, maar vooral heel mooi hoe warmte, medemenselijkheid en verbinding daar een duidelijke plek in kennen! Ik denk dat dat ook wel een voorwaarde is voor het online kunnen doen van een CLIPS-training.

Zaterdag
Voor mij als aspirant-lid was het een eerste introductie in CLIPS. Na een korte ronde ‘wie-is-wie’, volgde de oefening ‘Ieder die…’, waarbij je de groep een beetje leert kennen. Normaal gesproken stapt bijvoorbeeld ‘Ieder die van wandelen houdt’ in de kring, nu werd dat inventief opgelost met een slide-deck. Je vult je naam in en sleept jezelf de kring binnen. Hierna werden de kernpunten van CLIPS uitgelegd door middel van een powerpoint-presentatie, en bij ieder element (‘ik’, ‘wij’, intentie’, structuur’) volgde een korte oefening. Zo bleken we in staat om samen tot tien te tellen zonder een kakofonie aan door elkaar praten te laten ontstaan, best prettig. De laatste oefening deden we in groepjes in zogenoemde breakout rooms, een handige optie in ZOOM. Zo kon je toch enigszins oogcontact maken en delen hoe je erbij zat.

Ik vond het een interessante eerste indruk. Het is fijn te weten wat de kernpunten zijn van de methode die een belangrijke rol speelt in het groepsvormingsproces en alles daar omheen. Wel merkte ik weer eens dat het met ZOOM lastig is om het gevoel van voldoende tijd (en daarmee ruimte voor wat verdieping) te creëren. Ik denk dat deze introductie vanwege de omstandigheden ook korter was dan de reguliere, want aan dingen als ‘je levensverhaal in het kort’ kwamen we echt niet toe. Dat vind ik toch een beetje jammer, juist omdat je al op afstand zit en mensen dus moeizamer leert kennen.

Maandag
Op maandag was het centrale thema van de CLIPS-training, bedoeld voor leden en aspirant-leden die op Zuiderveld willen gaan wonen, de woningtoewijzing. Ook, of misschien wel júist in ZOOM is het belangrijk om even te landen en in de juiste stemming te komen. Dit werd gedaan door een korte meditatie en daarna de uitnodiging om even de spieren los te maken als een ware tuinier.

Het doel van deze training was het bekijken van zowel de ‘ik’- als de ‘wij’-component binnen het thema. De ‘ik’ komt iets brengen in de gemeenschap, maar heeft uiteraard ook behoeften en voorkeuren. Hoe ziet dan het ‘wij’ eruit? De gezamenlijke intentie werd aangestipt als een krachtig element in bijvoorbeeld het neerzetten van de criteria die je als gemeenschap belangrijk vindt in het toewijzen van woningen. En dan was er nog het aspect van dragen en ondersteunen: hoe ga je een en ander in de praktijk vormgeven, hoe creëer je continuïteit? Er volgde een visualisatieoefening waarin ieder zichzelf in de omgeving en gemeenschap Zuiderveld kon plaatsen.

Voordat we in groepjes per aangegeven voorkeurswoningtype in gesprek gingen, legden Monique en Paul de uitgangspunten van een dialooggesprek uit, waarbij de nadruk ligt op luisteren en het uitstellen van een oordeel, het doen van uitingen in de vorm van een ik-boodschap en het stellen van verdiepende, open vragen.

Het was interessant en op zichzelf al verdiepend om in kleine groepjes het gesprek aan te gaan, al bleek net als in de training van zaterdag de tijd wel erg beperkt. Niet overal lukte het om iedereen aan bod te laten komen. Paul en Monique opperden de mogelijkheid om de uitwisseling op een later moment af te maken, eventueel met begeleiding van iemand die niet bij het betreffende woningtype betrokken is. In de groepjes gaf ieder zijn of haar voorkeur voor een woning aan en op die manier kregen we een beeld van woningtypes waarop ‘druk’ zou kunnen ontstaan (te weinig woningen voor ieder met die voorkeur) en woningtypes die juist wat minder populair lijken te zijn. Na een korte plenaire terugkoppeling van enkele leden, nodigde Paul ons uit om voor de gesignaleerde knelpunten te denken in mogelijkheden en oplossingen. Een appartement dat uitkijkt op een blinde muur lijkt nu misschien niet gewild, maar is in hete zomers wel koeler dan een appartement met de ramen op het zuiden. De muur zou bovendien opgefleurd kunnen worden met een muurschildering of beplanting.

De training was natuurlijk niet bedoeld als een officiële stap in het toewijzen van woningen, maar wel om ons handvatten te bieden om dit als vereniging tot een goed einde te brengen. Ik denk dat Monique en Paul daar zeker in geslaagd zijn. En hoe intensief ZOOM ook kan zijn, ik vind het een prachtig gegeven dat er op deze manier toch echt menselijk contact kan zijn en dat het uitnodigt tot inventieve ideeën. Laten we daar totdat deze tijdelijkheid ten einde is zeker mee doorgaan!