Persoonlijk verslag van Angelique
December 2021 – Precies een jaar geleden kreeg ik de sleutel van mijn woning in ecodorp Zuiderveld. Lang naar toegeleefd, me ingezet, gedroomd. Het begin was niet makkelijk. Want als je in een gemeenschap gaat wonen focus je je niet enkel op je eigen huis en verhuizing, maar help je ook elkaar. Gezamenlijk zorgden we ervoor dat alle woningen geleemd werden, dat er 46 tweedehands keukens werden gevonden en geplaatst, dat mensen die het nodig hadden hulp kregen bij de verhuizing en andere klussen, dat de klussers elke dag voorzien werden van een lekkere lunch, dat er op kinderen gepast werd zodat ouders konden klussen… Voor ieder wat wils, maar loeizwaar.
Die winter was voor mij een opeenstapeling van nieuwe ‘eerste keren’. Eerste keer voorstrijken. Eerste keer stopcontacten onder het leem uitgraven. Eerste keer leemzakken in sneeuw begraven. Eerste keer bestraten. Waar ik altijd dacht dat ik twee linkerhanden had en me beter op administratieve en digitale taken kon richten, merkte ik dat ik meer kan dan ik dacht.
En natuurlijk: voor het eerst in een gemeenschap wonen. Het is inderdaad een meer intensieve manier van samen leven. Door het contact met anderen kom ik mijzelf sneller tegen: mijn valkuilen en triggers, maar ook mijn kwaliteiten en potentie. Zo leer ik behalve anderen, ook mijzelf steeds beter kennen.
Toen ik eenmaal verhuisd was, moest ik echt wel even bijkomen. En ik was niet de enige. We leken door een soort gezamenlijke ‘klus-burnout’ te gaan. En een groep vormen met zoveel mensen met uiteenlopende opvattingen bood ook uitdagingen. Toch bleven we leuke activiteiten met elkaar doen en gingen we verder met de trainingen in gemeenschapsvorming. Er werden verschillende kringen (werkgroepen) opgericht en ik besloot mijn steentje bij te dragen bij de verbindingskring en communicatiekring. Vriendschappen ontstonden, eetclubjes, vieringen, en zelf begon ik met veel plezier met het geven van geleide meditaties & mantrazingen.
Mijn kinderen wenden snel. Met het grootste gemak stappen ze verschillenden huizen binnen om met hun vriendjes te spelen. Ze zijn niet weg te slaan uit de grote tuin en ze komen regelmatig ‘helpen’ bij het aangeven van hout voor de schuur, het doen van een afwasje in het gemeenschapshuis of het planten van bloembollen. Ik zie ze opbloeien.
De rust is wedergekeerd in ons ecodorp, al zijn we nog volop in ontwikkeling. Ik geniet van het wonen in een gemeenschap. Ik zou niet anders meer willen!
Klaar zijn we nog niet. We zijn nog volop bezig met de afbouw van onze grote gemeenschappelijke schuur en het inrichten van ons gemeenschapshuis. Ook onze luxe gemeenschappelijke badkamer is nog in de maak en de tuin is een doorlopend project. En ook het proces van gemeenschapsvorming loopt altijd door. Toch zitten we er heel wat meer ontspannen bij dan een jaar geleden. Ik ben benieuwd wat het komende jaar ons gaat brengen.