Bezoek aan Ecodorp Aardehuizen in Olst

Geschreven door ons lid José

Vlakbij de spoorlijn Deventer-Olst ligt ecodorp Aardehuizen, naar inspiratie van de Earthships van Michael Reynolds. 23 woningen – 20 koop en 3 huur van de woningbouw- , waarvan de eerste twaalf vanaf 2008 werden gebouwd met autobanden, gevuld met drie grote karrenvrachten zand, aangestampt, op elkaar gestapeld en aan de noordkant en voor warmte-isolatie en -regulatie voorzien van een hardlemen wand. Grotendeels van afvalmaterialen gebouwd. Ter inspiratie mochten leden van onze vereniging langskomen voor een rondleiding.

Estella Fransen, kartrekker van het eerste uur in 2006, deed ons gezelschap CVEG’ers op de druilerige zondagochtend 3 oktober uitgebreid verslag. De meeste bewoners komen niet uit Olst, maar uit Deventer of elders. Een bevlogen wethouder in Olst heeft de doorslag gegeven zodat er anderhalve hectare voor ecologisch wonen beschikbaar kwam. In 2008 werd de spade in de veengrond gezet. Er werd geheid en hijskranen bleken nodig voor het stapelen van de banden. De tijd drong en ondanks de inzet van vele vrijwilligers werd er na de bouw van 11 huizen overgestapt op wanden van houtskeletten met strobalen voor de isolatie. Rond 2015 betrokken ze de woningen na een aantal jaren tijdelijke woonruimte op het terrein en ging ieder de binnenkant van het huis vormgeven. Het bouwen van de daken werd een harde leerschool. Hoewel naarstig geprobeerd is vocht buiten te houden, bleek na anderhalf jaar dat bij een aantal koepel daken schimmelvorming zichtbaar werd. Dit probleem is nog altijd niet helemaal opgelost.

Op de bewoners van twee koopwoningen na zijn de mensen van het eerste uur gebleven. Momenteel is niet iedereen actief voor de gemeenschap, voor activiteiten in het Middenhuis, het onderhoud van de paden en het vele groen. Misschien heeft de lange, intensieve duur van het bouwproces de energie voor het samenleven verzwakt?

Er is geen aspirant-lidmaatschap geweest. Geen training in wat het leven in een eco-gemeenschap van eenieder aan inzet blijft vragen. Want het is niet almaar een rozig samenzijn. Mensen blijven weerbarstig zichzelf en botsen met elkaar, dus dat moet steeds worden aangepakt. Wie het wonen in een ecodorp aangaat, moet zich goed realiseren dat er zich altijd problemen zullen voordoen die om een gezamenlijke aanpak vragen. En het gemeenschappelijke belang overstijgt het individuele.

Estella was heel nadrukkelijk in het bevestigen van haar positieve ervaringen. Ze heeft 77 mensen – 43 volwassenen en 33 kinderen- heel nabij en op allerlei manieren intensief leren kennen. Een gemeenschap van buren die als familie voelt.

Er is veel goed contact met de omliggende buurt. Ook kritiek want de koepels zijn spijtig genoeg niet echt groen begroeid geraakt. De wilgenhaag aan de buitenkant is een prachtige afscherming. En een enkele wantrouwige bezoeker moest constateren dat er allerlei inheemse groente groeide in plaats van ‘onkruid’.

We gingen vol inspiratie huiswaarts. Wie meer wil weten: https://www.aardehuis.nl

Vaarwel, leemdagen…

In ons ecodorp Zuiderveld zijn de dagen van voorstrijken, afplakken, leem kruien, scheppen, spuiten, afpappen en gletten voorbij! Want met het leemstucen van de wanden van het gemeenschapshuis, zijn alle 46 huizen van ons dorp nu voorzien van een laagje leem.  

De bewoners van het Zuidblok en Middenblok zijn allemaal ingetrokken, en ook de meeste bewoners van het Noordblok hebben hun oude woning verruild voor hun nieuwe.  

Wat een monsterklus is het geweest. Het zou ons niet gelukt zijn zonder de hulp van Capiau Leembouw, de vrijwilligers van het Huis van Compassie, onze leden, en iedereen die zijn of haar steentje heeft bijgedragen.

Hoewel we nog midden in het proces van afbouw zitten, vormt de gemeenschap zich ook op allerlei andere manieren. Het eerste kampvuurtje is een feit, en de kinderen weten elkaar en de nieuwe ‘zandbak’ (fundering van de schuur) goed te vinden. Krachten worden gebundeld als het gaat om het oppassen op elkaars kroost, het sjouwen met verhuisdozen, het ophalen van vloeren en andere zware zaken en het delen van auto’s en maaltijden. Regelmatig komen er ’s avonds nog mensen uit hun huizen gekropen om een laatste muurtje te glatten of een tent te verplaatsen. 

En dan…
Bewoners gaan zich nu richten op het afmaken van hun eigen woningen, en het in orde maken van de wisselwoning en het gemeenschapshuis. Het volgende grote bouwproject is de schuur. Het bouwen gaan we zelf doen! Ook is het bijna tijd om de tuin onder handen te gaan nemen. Zo zal de tuin worden opgehoogd, wordt de wadi gegraven en gaan we gezamenlijk de paden leggen.

Kortom, we zijn er voorlopig nog wel even zoet mee. Maar er is niets zo verbindend als samen werken, en wat wordt het mooi.

tekst: Angelique en Jenny

Bezoek Ecodorp Ppauw

Geschreven door ons lid Jarno

Aan de oostkant van Wageningen, vlakbij Heteren, ligt een klein, rond de 10 inwoners tellend ecodorp genaamd Ppauw. Het leuke hieraan is dat zij volledig off the grid leven en het dorp gebouwd is op een gekraakt terrein dat ooit een ziekenhuis was.

Ik kwam op het idee hier eens langs te gaan om inspiratie op te doen, en was meteen van harte welkom.

Het is gelegen in een bosrijke omgeving waar het vooral de vogels zijn die je hoort. Bij aankomst werd ik warm onthaald met een glas water – vers opgepompt uit een nabijgelegen waterwinningsgebied. Alles gaat hier net een beetje minder vanzelfsprekend dan we gewend zijn. Een aansluiting op het electriciteitsnet is er niet, stroom wordt zelf opgewekt middels een flink aantal zonnepanelen. Verwarming geschiedt middels de Rocket Mass Heater, een creatie van klei en een 10 meter lange schoorsteen die op hout wordt gestookt. En voor een gesloten kringloop wordt er gebruik gemaakt van een composttoilet.

Een leuk idee is de zogenaamde Rocket Stove, een pizza-oven waar de luchttoevoer zodanig geregeld is dat hoge temperaturen bereikt worden en het hout relatief schoon verbrandt. Het wordt gestookt op knotwilgenhout, een houtsoort die normaal weinig geschikt is om te stoken.

Een ander leuk idee is Dragon Dreaming. Dit is een methode om dromen te verwezenlijken in vier fasen. De eerste is het dromen, en dan vooral het delen van die dromen met anderen en het creëren van draagvlak. De meeste dromen sneuvelen al in deze beginfase doordat het niet gedeeld wordt en slechts een vaag idee blijft. Fase twee is het plannen, waarbij je manieren bedenkt om de droom tot uitvoer te brengen. Fase drie is het daadwerkelijk uitvoeren van de plannen, en niet onbelangrijk: fase vier is het vieren van het resultaat, noodzakelijk om onszelf mentaal op te frissen en weer nieuwe dromen te doen ontstaan.

Verder blijkt uit alles dat het een broedplaats is voor allerhande ecologische en inspirerende initiatieven. Er wordt geëxperimenteerd met lokaal geld, een basisinkomen, het tegengaan van bodemerosie, en er worden uitjes, rondleidingen en kinderactiviteiten georganiseerd.

De toekomst van Ppauw blijft onzeker, maar vooralsnog lijkt het er niet op dat het snel ontruimd hoeft te worden. De betrekkingen met de gemeente en omwonenden zijn goed te noemen. Het zorgt voor veiligheid, het is een prachtig experiment in ecologisch leven, en het biedt woonruimte in tijden van woningschaarste.

Ik wil Erik Groen bij deze graag bedanken voor de uitgebreide rondleiding. Het was erg leuk en inspirerend, en wie weet komen we elkaar in de toekomst nog eens tegen.