Geplaatst op

Leven in een Ecodorp

Verslag geschreven door Ton, CVEG-lid en bewoner van Ecodorp Zuiderveld (Nijmegen)

Heerlijk verbindende ledendagen meegemaakt, waar ik enthousiast van werd, en ik zag ook veel andere mensen enthousiast. Live workshops om te leren om te gaan met wat we allemaal kunnen tegenkomen in het leven in een woongemeenschap. Later ledendagen en CLIPS-trainingen via Zoom vanwege corona.

Maar dan komt het echte Ecodorp Zuiderveld dichterbij, dat is spannend, en in het echt toch weer heel anders dan in de voorbereiding.

Vanwege de gemeenschapsvorming hebben we besloten om zelf de woningen te leemstucen en zelf tweedehands keukens op te snorren en te installeren. Het lijkt meer werk dan we aankunnen en dat geeft verwachtingen en teleurstellingen. De meeste mensen hebben al een leven, met werk, kinderen, familie, kennissen, dat blijft allemaal doorgaan terwijl je er een grote familie bij krijgt die ook veel tijd en inzet vraagt. En waartussen je je plek nog moet vinden en inrichten.

Ik moet opnieuw een drempel over om er ook daadwerkelijk te gaan wonen. Ik moet mezelf voorhouden dat ik dit wil meemaken en dat er altijd nog andere mogelijkheden zijn als het echt niet blijkt te passen. Kan ik de balans tussen mezelf en gemeenschap vinden? Gelukkig ontdek ik vrij snel dat ik zelf kan bepalen wanneer ik mijn deur en mijn gordijnen sluit. Balans vinden blijft moeilijk, maar ik heb het in eigen hand. Dat besef geeft een stuk meer rust.

Het ecodorp is een soort snelkookpan. Wat er gebeurt is zichtbaar en doet wat met me en omdat we ook veel samen willen doen word ik echt in van alles uitgedaagd. Ik ontdek dat ik het moeilijk vind om in mijn eentje ergens verantwoordelijkheid voor te nemen, alleen ergens voor (op) te staan, en ik kan leren van de mensen die dat wel kunnen en doen. Ik merk dat ik zo fanatiek kan zijn in het verdedigen van mijn overtuigingen dat ik mijn gesprekspartner niet meer kan horen. Mogelijk heb ik zelf een oude angst om niet gehoord te worden, mijn stem was ook niet belangrijk. Maar dat is oud, nu is er best ruimte genoeg om te horen en gehoord te worden.

Ik ontdek ook mijn sterkere punten, ik heb gevoel voor verbinding, oog en oor voor mijn medemens, bied graag morele ondersteuning, ben graag bij zaken betrokken die het gemeenschapsgevoel versterken: samen zingen, het vieren van jaarfeesten, ledendagen van de vereniging, in kleinere groepjes met elkaar praten over dingen die ons bezighouden, fijne dingen, moeilijke dingen, treurige dingen. Dat ervaar ik als fijn, zinvol, helpend en helend.

Door een klein steuntje in de rug van een medebewoner zie ik mezelf dingen doen die ik alleen niet had gedaan, zoals bijvoorbeeld zingen op het terras buiten. Ik leer dat ik mezelf best mag laten zien.

Nog meer fijne dingen: het leren kennen van mensen buiten mijn eigen leeftijdsgroep, de frisse blik van jonge mensen, de levendigheid van spelende kinderen in de tuin. De input van de anderen waardoor ik bijvoorbeeld meer leer over de tuin, permacultuur, duurzaamheid, dat verrijkt mij weer.

Samen aanpakken, helpen met bouwen, sjouwen, tegelpaden leggen, lunch klaarmaken, koffiezetten, opruimen, schoonmaken. Allemaal dingen waar ik meer plezier aan beleef wanneer ik ze met anderen samen doe, omdat ze zin hebben in een groter geheel, dan alleen mijn eigen bedoeninkje. Gedeeld plezier is dubbel plezier en gedeeld leed is half zo groot, dat kan ik hier echt ervaren.

Tot mijn grote verrassing ben ik een nieuwe relatie aangegaan, binnen het ecodorp. Allebei zijn we betrokken in de gemeenschap en dragen we ons steentje bij. We zijn een verrijking voor elkaar en ook voor de gemeenschap en natuurlijk brengt ook dit weer uitdagingen en veel leermomenten mee.

Inmiddels zijn alle woningen en gemeenschappelijke ruimtes (GER) geleemstuct. Zo goed als alle keukens zijn geïnstalleerd. De voorlopige groentetuin heeft al een en ander opgeleverd. Er staan her en der al mooie planten, terras en paden zijn betegeld. Er is een wekelijks eetgroepje. Er zijn rondleidingen voor geïnteresseerden. De gemeenschappelijke wasruimte is betegeld, de logeerkamer is in orde, de zoldervloer van de GER is bekleed met kurk, binnenkort worden de vloeren van de GER voorzien van marmoleum en gaan we die ruimtes nieuw inrichten. Het geraamte van de schuur staat overeind. Er werd een zomerweek georganiseerd met leuke activiteiten voor kinderen en volwassenen. Kortom: het borrelt en bruist.

Ton Perry

Geplaatst op

Verslag ledendag: Land art

Verslag geschreven door ons lid Nora

De ledendag van zaterdag 20 maart stond in het teken van kunst, en wel een specifieke kunststroming: land art. Dit is een vorm van kunst waarbij de kunstenaars zich laten inspireren door de natuur bij het creëren van hun kunstwerken. Deze vormen vaak een integraal onderdeel van het landschap en worden gecreëerd met materialen die ter plekke in de natuur te vinden zijn.

Eigenlijk was er in eerste instantie iets anders gepland voor deze dag dat plotseling niet door kon gaan (wat verklap ik niet, want dat staat voor later dit jaar op de planning) en we hebben even overwogen om deze dag dan maar niet door te laten gaan, ook omdat het merendeel van onze leden op Zuiderveld (zullen gaan) wonen en nog de handen (en hoofden!) meer dan vol heeft aan alles wat daar nog moet gebeuren in en om alle woningen, gemeenschappelijke ruimtes en de tuin. Maar de boog kan ook niet altijd gespannen zijn en juist in deze drukke tijden is het voor de gemeenschapsvorming belangrijk om niet alleen maar te klussen maar ook bewust tijd in te plannen voor ontspanning om gezamenlijk leuke dingen te organiseren. We hebben er dus bewust voor gekozen om de ledendag wel door te laten gaan ook al vermoedden we wel dat de opkomst voor deze ledendag waarschijnlijk niet groot zou zijn. Persoonlijk ben ik ontzettend blij dat we deze keuze hebben gemaakt, want het was een topdag!

Het programma voor de dag was opgedeeld in 2 bijeenkomsten via zoom aan het begin en het einde van de dag. Helaas was Thea, die veel van kunst weet en de dag samen met Nora had voorbereid, ziek, dus heeft Anouk P de honneurs waargenomen. We startten de dag met een check-in en het beantwoorden van de vraag: wat heb jij met kunst. Vervolgens vertelde Anouk wat over land art en bekeken we samen een filmpje van de land art-kunstenaar Andy Goldsworthy ter inspiratie voor de rest van de dag.

Vervolgens gingen we uiteen om ergens in de loop van de dag alleen of samen met anderen naar buiten te gaan om zelf aan de slag te gaan met het maken van een kunstwerk buiten en daar een foto van te maken. De uitdaging daarbij was om het kunstwerk ook eens vanuit een ander perspectief te fotograferen zodat het op de foto b.v. veel groter lijkt dan het in werkelijkheid is. Aan het einde van de dag kwamen we weer bij elkaar via zoom om de foto’s te delen. De weergoden waren ons ongelooflijk goed gezind want het was ongeveer 23 graden en prachtig zonnig weer. Zelf logeerde ik op dat moment bij een goede vriend in Doetinchem die een hele goede amateurfotograaf is en voornamelijk natuurfoto’s maakt.

We zijn naar een park in de buurt van zijn huis gegaan en ieder voor zich aan de slag gegaan. Geïnspireerd door het filmpje liet ik me leiden door opvallende dingen en vormen in het landschap: een molshoop, een groen strookje gras tussen het zand, een stukje zand met kuiltjes aan de rand van een vijver. Daarna verzamelde ik op zo’n plek dan materialen die ik in de buurt vond: verschillende bladeren, strootjes, grassprietjes, bloemetjes, uitgedroogde peulen, 2 gekleurde plastic flessendoppen, een rood plastic flesje in een struik etc. Ik maakte dan iets op zo’n plek en maakte er vanuit verschillende hoeken foto’s van. Later bleek helaas dat het maken van foto’s voor mij nog echt een aparte uitdaging is, vooral het wisselen van perspectief vond ik fototechnisch gezien moeilijk, maar ik heb tijdens de tweede bijeenkomst aan het eind van de dag hele bijzondere foto’s gezien van de anderen.

Aanvankelijk was ik vooral vanuit volwassen perspectief bezig en vermeed ik b.v. vuile, modderige plekken maar uiteindelijk zat ik op mijn billen naast een prachtig gevormde hoop mest om deze te kunnen versieren met blaadjes, takjes en gevlochten grassprieten…en omdat het zulk mooi weer was waren er veel mensen aan het wandelen, ik trok  dus wel de nodige bekijks en veel mensen vroegen zich af waarom ik daar zo zat en of het wel goed met me ging!

Al met al was het, ondanks de begrijpelijkerwijs niet zo grote opkomst en het gebrek aan live contact met andere leden, een hele verbindende, inspirerende, ontspannen, leerzame en gezellige ledendag!

Nora.

Geplaatst op

Vaarwel, leemdagen…

In ons ecodorp Zuiderveld zijn de dagen van voorstrijken, afplakken, leem kruien, scheppen, spuiten, afpappen en gletten voorbij! Want met het leemstucen van de wanden van het gemeenschapshuis, zijn alle 46 huizen van ons dorp nu voorzien van een laagje leem.  

De bewoners van het Zuidblok en Middenblok zijn allemaal ingetrokken, en ook de meeste bewoners van het Noordblok hebben hun oude woning verruild voor hun nieuwe.  

Wat een monsterklus is het geweest. Het zou ons niet gelukt zijn zonder de hulp van Capiau Leembouw, de vrijwilligers van het Huis van Compassie, onze leden, en iedereen die zijn of haar steentje heeft bijgedragen.

Hoewel we nog midden in het proces van afbouw zitten, vormt de gemeenschap zich ook op allerlei andere manieren. Het eerste kampvuurtje is een feit, en de kinderen weten elkaar en de nieuwe ‘zandbak’ (fundering van de schuur) goed te vinden. Krachten worden gebundeld als het gaat om het oppassen op elkaars kroost, het sjouwen met verhuisdozen, het ophalen van vloeren en andere zware zaken en het delen van auto’s en maaltijden. Regelmatig komen er ’s avonds nog mensen uit hun huizen gekropen om een laatste muurtje te glatten of een tent te verplaatsen. 

En dan…
Bewoners gaan zich nu richten op het afmaken van hun eigen woningen, en het in orde maken van de wisselwoning en het gemeenschapshuis. Het volgende grote bouwproject is de schuur. Het bouwen gaan we zelf doen! Ook is het bijna tijd om de tuin onder handen te gaan nemen. Zo zal de tuin worden opgehoogd, wordt de wadi gegraven en gaan we gezamenlijk de paden leggen.

Kortom, we zijn er voorlopig nog wel even zoet mee. Maar er is niets zo verbindend als samen werken, en wat wordt het mooi.

tekst: Angelique en Jenny