Bezoek Ecodorp Ppauw

Geschreven door ons lid Jarno

Aan de oostkant van Wageningen, vlakbij Heteren, ligt een klein, rond de 10 inwoners tellend ecodorp genaamd Ppauw. Het leuke hieraan is dat zij volledig off the grid leven en het dorp gebouwd is op een gekraakt terrein dat ooit een ziekenhuis was.

Ik kwam op het idee hier eens langs te gaan om inspiratie op te doen, en was meteen van harte welkom.

Het is gelegen in een bosrijke omgeving waar het vooral de vogels zijn die je hoort. Bij aankomst werd ik warm onthaald met een glas water – vers opgepompt uit een nabijgelegen waterwinningsgebied. Alles gaat hier net een beetje minder vanzelfsprekend dan we gewend zijn. Een aansluiting op het electriciteitsnet is er niet, stroom wordt zelf opgewekt middels een flink aantal zonnepanelen. Verwarming geschiedt middels de Rocket Mass Heater, een creatie van klei en een 10 meter lange schoorsteen die op hout wordt gestookt. En voor een gesloten kringloop wordt er gebruik gemaakt van een composttoilet.

Een leuk idee is de zogenaamde Rocket Stove, een pizza-oven waar de luchttoevoer zodanig geregeld is dat hoge temperaturen bereikt worden en het hout relatief schoon verbrandt. Het wordt gestookt op knotwilgenhout, een houtsoort die normaal weinig geschikt is om te stoken.

Een ander leuk idee is Dragon Dreaming. Dit is een methode om dromen te verwezenlijken in vier fasen. De eerste is het dromen, en dan vooral het delen van die dromen met anderen en het creëren van draagvlak. De meeste dromen sneuvelen al in deze beginfase doordat het niet gedeeld wordt en slechts een vaag idee blijft. Fase twee is het plannen, waarbij je manieren bedenkt om de droom tot uitvoer te brengen. Fase drie is het daadwerkelijk uitvoeren van de plannen, en niet onbelangrijk: fase vier is het vieren van het resultaat, noodzakelijk om onszelf mentaal op te frissen en weer nieuwe dromen te doen ontstaan.

Verder blijkt uit alles dat het een broedplaats is voor allerhande ecologische en inspirerende initiatieven. Er wordt geëxperimenteerd met lokaal geld, een basisinkomen, het tegengaan van bodemerosie, en er worden uitjes, rondleidingen en kinderactiviteiten georganiseerd.

De toekomst van Ppauw blijft onzeker, maar vooralsnog lijkt het er niet op dat het snel ontruimd hoeft te worden. De betrekkingen met de gemeente en omwonenden zijn goed te noemen. Het zorgt voor veiligheid, het is een prachtig experiment in ecologisch leven, en het biedt woonruimte in tijden van woningschaarste.

Ik wil Erik Groen bij deze graag bedanken voor de uitgebreide rondleiding. Het was erg leuk en inspirerend, en wie weet komen we elkaar in de toekomst nog eens tegen.

Ledendag 20 juni

Geschreven door Angelique

Het is een rare periode geweest. Drie maanden lang mochten we niet meer bij elkaar komen door Corona. We vonden een oplossing in het gebruik van Zoom, waardoor contactmomenten en vergaderingen wel door konden gaan. Het was niet ideaal, maar het werkte en we hielden tenminste contact. Langzaam aan werden de maatregelen versoepeld en begonnen mensen de dagelijkse gang van zaken voorzichtig weer op te pakken. Zodoende was het voor ons eindelijk weer mogelijk om, met een aantal strikte aanpassingen, onze ledendag te houden. En wat keken we er naar uit!

We maakten een ochtendgroep en middaggroep van maximaal 30 mensen. Bij aankomst was het verleidelijk elkaar een knuffel te geven, maar we hielden het bij een vriendelijke glimlach op 1,5 meter afstand. Sommige nieuwe leden had ik alleen nog maar via Zoom gezien. Het blijkt maar dat het in 3D toch anders is, want sommige mensen waren een stuk langer of korter dan ik me had voorgesteld! En natuurlijk is praten in het echt veel fijner dan via zo’n beeldscherm.

Nadat we allemaal even bij konden praten werd er begonnen met een presentatie over de plannen voor de tuin. Ik had nog niet zo’n goede impressie van de tuin, en ik moet zeggen dat ik enorm enthousiast werd van de plannen. Een speeltuin vlak bij mijn toekomstige huis, vele zithoekjes, moestuinen, boomstammen met een vuurkorf, kippen, opties voor zwembaden en natuurlijk veel groen. Het is nog maar een eerste opzet maar het klinkt nu al zo veel mooier dan ik had durven dromen. Het wakkert het ongeduld om er te gaan wonen alleen maar meer aan.

Er werd nog meer gedaan die ochtend. Zo hadden we allemaal een (al dan niet denkbeeldig) plantje of foto van een plant/bloem meegenomen en mochten we vertellen wat ons daar in aansprak. Ook werd de toewijzingscomissie even in het zonnetje gezet vanwege het vele harde werk dat zij hebben verricht, en was er gelegenheid om de verschillende kleuren marmoleum voor in het trappenhuis te bekijken en onze voorkeur aan te geven.

Nu ons ecodorp in Zuiderveld steeds dichterbij gaat komen is er nog wel iets belangrijks wat moet gaan gebeuren. We hebben namelijk nog steeds geen naam voor het dorp! Tijd om daar verandering in te brengen. In kleine groepjes probeerden we volgens de methode van Loesje hardop te associëren en te brainstormen. We schreven woorden op die in ons opkwamen en via verschillende rondes werden onze vellen doorgegeven, zodat we elke keer nieuwe woorden zagen om ons te laten inspireren. Er kwam veel in ons op, maar wat is het moeilijk om een écht goede naam te verzinnen, zeg! De associaties zorgden hoe dan ook voor de nodige hilariteit in ons groepje en het blijkt dat er best wel wat woorden een dubbele betekenis kunnen hebben…

Nadat de rondes voorbij waren en alle inspiratie op was besloot ik het zonnetje op te zoeken en mijn lunch te nuttigen. Ondertussen kwamen de eerste personen van de middaggroep langzaam binnensijpelen op het terras.

Na de lunch volgde de uitslag van de brainstormsessie. De favoriete namen werden aan ons gepresenteerd en er werd ons gevraagd naar onze mening. Er zaten veel leuke namen bij, maar we hadden eigenlijk geen van allen het gevoel dat dé naam ertussen zat. Het was hoe dan ook een plezierige bezigheid en wie weet komt er later nog iets in ons op.

Tijd om afscheid te nemen zodat de middaggroep kon beginnen. Ook de middaggroep was erg verheugd elkaar weer te zien. Het programma van de middaggroep zag er iets anders uit: in plaats van de tuinpresentatie speelden zij een kwaliteitenspel. Ze splitsten zich op in drie groepen: de Heteren groep, een groep die bij Babylon bleef en een groep die ging wandelen. Het stralende weer lokte mij, dus ik koos voor de wandeling. Op een mooie plek in het bos gingen we allemaal in een cirkel staan en bespraken we wat onze kwaliteiten zijn, hoe we denken bij te kunnen dragen aan de gemeenschap en wat we hopen te gaan leren in het ecodorp. Het lijkt erop dat we een mooie mix van doeners en denkers en chaotische versus gestructureerde persoonlijkheden hebben, en dat we allemaal staan te popelen om te groeien en te leren. Helaas vloog de tijd om waardoor we het kort moesten houden.

Eenmaal terug bij Babylon begon ook hier de brainstormsessie over de naam voor Zuiderveld, en eigenlijk kwamen we met deze groep tot dezelfde conclusie: leuke ideeën, maar nog geen overtuigende winnaar. Wordt vervolgd?

Er werd hier en daar nog wat nagekletst waarna de meesten besloten naar huis te gaan. Ik had het nog zo naar mijn zin dat ik me besloot aan te melden voor het buffet. Ik ben blij dat ik dat gedaan heb, want het Syrische menu van Babylon is echt een aanrader! Nog even napraten op het terras en alle indrukken in laten werken. Daarna werd het toch echt tijd om weer naar huis te gaan.

Bedankt allemaal. Voor mij begint de gemeenschap echt vorm te krijgen en ik kijk er steeds meer naar uit om met jullie allemaal te gaan wonen. Hopelijk tot volgende maand!

Online CLIPS-training

Geschreven door Laura

In het Pinksterweekend vond bij CVEG een heuse primeur plaats: maar liefst twee online CLIPS-trainingen! Trainers Paul en Monique bleken niet voor één Corona-gat te vangen en organiseerden in samenwerking met enkele inmiddels doorgewinterde ZOOM-experts van de vereniging de training gewoon online.

Ik ben nu een ongeveer een maand aspirant-lid en voor mij en een aantal anderen zijn de CVEG-leden bewegende en pratende portretjes, soms wel 25 in een scherm. Een wat bijzondere gewaarwording, maar ik zie vooral een veerkrachtige en inventieve vereniging die vrijwel direct op zoek is gegaan naar mogelijkheden. Interessant hoe groepsdynamiek zich digitaal ontvouwt, maar vooral heel mooi hoe warmte, medemenselijkheid en verbinding daar een duidelijke plek in kennen! Ik denk dat dat ook wel een voorwaarde is voor het online kunnen doen van een CLIPS-training.

Zaterdag
Voor mij als aspirant-lid was het een eerste introductie in CLIPS. Na een korte ronde ‘wie-is-wie’, volgde de oefening ‘Ieder die…’, waarbij je de groep een beetje leert kennen. Normaal gesproken stapt bijvoorbeeld ‘Ieder die van wandelen houdt’ in de kring, nu werd dat inventief opgelost met een slide-deck. Je vult je naam in en sleept jezelf de kring binnen. Hierna werden de kernpunten van CLIPS uitgelegd door middel van een powerpoint-presentatie, en bij ieder element (‘ik’, ‘wij’, intentie’, structuur’) volgde een korte oefening. Zo bleken we in staat om samen tot tien te tellen zonder een kakofonie aan door elkaar praten te laten ontstaan, best prettig. De laatste oefening deden we in groepjes in zogenoemde breakout rooms, een handige optie in ZOOM. Zo kon je toch enigszins oogcontact maken en delen hoe je erbij zat.

Ik vond het een interessante eerste indruk. Het is fijn te weten wat de kernpunten zijn van de methode die een belangrijke rol speelt in het groepsvormingsproces en alles daar omheen. Wel merkte ik weer eens dat het met ZOOM lastig is om het gevoel van voldoende tijd (en daarmee ruimte voor wat verdieping) te creëren. Ik denk dat deze introductie vanwege de omstandigheden ook korter was dan de reguliere, want aan dingen als ‘je levensverhaal in het kort’ kwamen we echt niet toe. Dat vind ik toch een beetje jammer, juist omdat je al op afstand zit en mensen dus moeizamer leert kennen.

Maandag
Op maandag was het centrale thema van de CLIPS-training, bedoeld voor leden en aspirant-leden die op Zuiderveld willen gaan wonen, de woningtoewijzing. Ook, of misschien wel júist in ZOOM is het belangrijk om even te landen en in de juiste stemming te komen. Dit werd gedaan door een korte meditatie en daarna de uitnodiging om even de spieren los te maken als een ware tuinier.

Het doel van deze training was het bekijken van zowel de ‘ik’- als de ‘wij’-component binnen het thema. De ‘ik’ komt iets brengen in de gemeenschap, maar heeft uiteraard ook behoeften en voorkeuren. Hoe ziet dan het ‘wij’ eruit? De gezamenlijke intentie werd aangestipt als een krachtig element in bijvoorbeeld het neerzetten van de criteria die je als gemeenschap belangrijk vindt in het toewijzen van woningen. En dan was er nog het aspect van dragen en ondersteunen: hoe ga je een en ander in de praktijk vormgeven, hoe creëer je continuïteit? Er volgde een visualisatieoefening waarin ieder zichzelf in de omgeving en gemeenschap Zuiderveld kon plaatsen.

Voordat we in groepjes per aangegeven voorkeurswoningtype in gesprek gingen, legden Monique en Paul de uitgangspunten van een dialooggesprek uit, waarbij de nadruk ligt op luisteren en het uitstellen van een oordeel, het doen van uitingen in de vorm van een ik-boodschap en het stellen van verdiepende, open vragen.

Het was interessant en op zichzelf al verdiepend om in kleine groepjes het gesprek aan te gaan, al bleek net als in de training van zaterdag de tijd wel erg beperkt. Niet overal lukte het om iedereen aan bod te laten komen. Paul en Monique opperden de mogelijkheid om de uitwisseling op een later moment af te maken, eventueel met begeleiding van iemand die niet bij het betreffende woningtype betrokken is. In de groepjes gaf ieder zijn of haar voorkeur voor een woning aan en op die manier kregen we een beeld van woningtypes waarop ‘druk’ zou kunnen ontstaan (te weinig woningen voor ieder met die voorkeur) en woningtypes die juist wat minder populair lijken te zijn. Na een korte plenaire terugkoppeling van enkele leden, nodigde Paul ons uit om voor de gesignaleerde knelpunten te denken in mogelijkheden en oplossingen. Een appartement dat uitkijkt op een blinde muur lijkt nu misschien niet gewild, maar is in hete zomers wel koeler dan een appartement met de ramen op het zuiden. De muur zou bovendien opgefleurd kunnen worden met een muurschildering of beplanting.

De training was natuurlijk niet bedoeld als een officiële stap in het toewijzen van woningen, maar wel om ons handvatten te bieden om dit als vereniging tot een goed einde te brengen. Ik denk dat Monique en Paul daar zeker in geslaagd zijn. En hoe intensief ZOOM ook kan zijn, ik vind het een prachtig gegeven dat er op deze manier toch echt menselijk contact kan zijn en dat het uitnodigt tot inventieve ideeën. Laten we daar totdat deze tijdelijkheid ten einde is zeker mee doorgaan!

Ook de Post-its doen we gewoon digitaal!